Børnunum dáma væl at síggja veðrarnar hjá abba. Her eru vit og geva kraftfóður. Tað dámar seyðunum væl. Tann eini stendur altíð á tveimum beinum fram við krubbuni fyri at vera sikkur í at fáa.
Vit vóru við Gjógv Skíris-og Langafríggjadag. Genturnar -serliga Olivia- vóru so hugtiknar av nøkrum froskmonnum, sum gjørdu seg kláran at fara á bláman.
Tá Ólavur skuldi vinda flaggið á stong páskamorgun, fleyg ein fuglur avstað, sum hann ikki kendi. Eftir døgverða kom fuglurin so aftur, og tá funnu vit útav, at hetta var ein mánadúgva. Hon líkist eini vanligari dúgvu, men er nógv størri.